Tourilis(-dóu-Japon)
Torilis japonica
Apiaceae Umbelliferae
Nom en français : Torilis du Japon.
Descripcioun :Aquéu grand Torilis, gaire coumun au nostre, trachis dins li champ, ermas e óuriero de bos. Se recounèis i noumbróusi bratèio souto li brout de flour (oumbello). Li fru soun cubert de pouncho que remounton un pau. Pensa de coumpara emé lis àutri tourilis. La subsp. de Prouvènço ié dison Japonica.
Usanço :Se counèis pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 0,5 à 1 (1,5) m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Renadivo mounoucarpico
Gènre : Torilis
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 20 à 40 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1600 m
Aparado : Noun
Mai à avoust
Liò : Champ
- Ermas
- Óuriero de bos
- Sebisso
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Torilis japonica (Houtt.) DC., 1830
Pato-de-lioun(-de-roucas)
Alchemilla saxatilis
Rosaceae
Autre noum : Erbo-de-la-flaquiero.
Nom en français : Alchémille des rochers.
Descripcioun :Aquelo pato-de-lioun trachis dins li roucaio e roucas séusous de mountagno. Fai partido dóu group ALPINAE que li tros de fueio soun deliéure quàsi fin qu'à la baso e proun argenta dessouto. Se recounèis e se destrìo dis autro dóu group que la cambo que porto li flour èi di proun longo amé de gloumerule de flour gaire proche.
Usanço :Avèn pas d'entresigne segur sus aquelo planto. Tant se poudrié que si prouprieta fuguèsson li memo que li de Alchemilla alpina.
Port : Erbo
Taio : 15 à 30 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Alchemilla
Famiho : Rosaceae
Ordre : Rosales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 3 à 4 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 1000 à 2200 m
Aparado : Noun
Jun à setèmbre
Liò : Roucas
- Roucaio
- Tepiero seco
Estànci : Subremediterran à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Alchemilla saxatilis Buser, 1891